বাট চাওঁ মাথোঁ ৰাতিপুৱালৈ

     
                             ✍স্বপ্ননীল শইকীয়া

এতিয়া আৰু আন্ধাৰলৈ কিহৰ ভয়…..??
তাইৰ ওচৰত জোনটিৰ পোহৰ ইমানেই গধুৰ যে
নিশাৰ আন্ধাৰবোৰেও হাৰ মানিবলৈ বাধ্য হয়।
এতিয়া মাথোঁ ৰাতিপুৱালৈ হে বাট চাওঁ.......
তাইৰ কাষতেই মোৰ আন্ধাৰ নিশাবোৰ পাৰ হৈ যায়.........
নিজক বিচাৰি পাওঁ তাইৰ কাষতেই.....
কত যে মৰম লুকুৱাই ৰাখিছে ইয়াৰ একোৱেই তুলনা নাই......
মোৰ কঁপালতে তাই এটি চুমা দি তাইৰ বুকুতেই শুৱাই ....
নিজকে ভাল পাবলৈ শিকাই যায়....
প্ৰতিটো স্পৰ্শই যেন কৈ যায়........."তাই মোৰ বাবেই আছে"
এতিয়া মাথোঁ শেষ সপোন .....
তাইৰ সৈতে পুৱাৰ বেলিটিৰ দিশে জীৱনৰ বাটত খোজ দিয়া..
আজি যে তোমাতেই বিৰাজমান মই.......
এতিয়া আৰু আন্ধাৰলৈ কিহৰ ভয়....???