মোৰ কবিতাৰ ছন্দত

✍ ধনটি শইকীয়া 
মোৰ কবিতাৰ ছন্দত
ভাঁহি আহে মিলনৰ সুৰ
বাজি উঠে জীৱন পৰিক্ৰমাত
স্বপ্নময়ী গীতৰ গুণগুণনি,
সীমাহীন শব্দৰ পৰিভাষা
ভাষাহীন নাটৰ শেষ ৰাগিণী ।
  
অভিনয় মাথো প্ৰবঞ্চনাৰ
জীৱন কল্পিত ভাওনাৰ
ত্যাগ মাথোঁ প্ৰেৰণা
পৰিকল্পিত শব্দৰ গাঁথা ।

প্ৰতিশ্ৰুতি দিলা মোৰ পৰা আঁতৰি সুখী হোৱাৰ
আঁতৰি গ'লেই যদি সুখী হোৱা
সুখৰ বতৰা দি যাবা
মাথোঁ আঁকি যাম স্মৃতিৰ পটত
প্ৰেমৰ সৰল ৰেখা
অন্তহীন, সীমাহীন প্ৰেমৰ
নজ্বলা শলিতা ।।